Γιος του παλαίμαχου σέντερ του Άρη, Greg Wiltjer (έπαιξε στα μέρη μας από το 1987 έως το 1989), ο Kyle Wiltjer γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1992 στο Portland και έκανε καλή κολεγιακή καριέρα με τα Πανεπιστήμια του Kentucky και του Gonzaga. Με τη φανέλα του πρώτου ήταν ρολίστα, με τη φανέλα του δεύτερου πρωταγωνιστής. Το 2012, τη χρονιά που ο Ολυμπιακός έζησε το ΕΠΟΣ της Κωνσταντινούπολης, ο Kyle κατέκτησε το NCAA με το Kentucky, έχοντας δίπλα του τον Michael Kidd-Gilchrist (Hornets) και τον Anthony Davis (Pelicans). Το καλοκαίρι του 2016 προερχόταν από μεγάλη χρονιά με το Gonzaga (20.4 πόντοι με 43.7% στα τρίποντα, 6.3 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ ανά 33.6 λεπτά συμμετοχής), όμως οι 30 ομάδες του ΝΒΑ τον προσπέρασαν.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ RAPTORS ΚΑΙ TA 9.8 ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΑΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ο Wiltjer έπαιξε με τους Rockets στο Summer League του 2016, υπέγραψε σε αυτούς τον Σεπτέμβριο και έπαιξε σε 25 αφγώνες της σεζόν 2016/17. Ως rookie είχε 0.9 πόντους και 0.7 ριμπάουντ ανά 3.1 λεπτά συμμετοχής σε 14 αγώνες και το ρεκόρ καριέρας του στο ΝΒΑ είναι οι 7 πόντοι που έβαλε στις 14/12/2016 στους Sacramento Kings με 2/2 τρίποντα και 1/2 βολές σε 5:36. Το καλοκαίρι που μας πέρασε οι Clippers πήραν τα δικαιώματά του όταν έστειλαν τον Chris Paul στο Houston, όμως γρήγορα τον αποδέσμευσαν. Ο Καναδός έψαξε άλλη μία ευκαιρία στο ΝΒΑ και οι Toronto Raptors του την έδωσαν για να τον κάνουν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον πλανήτη. Μέχρι να τον αποδεσμεύσουν κι αυτοί στις 7 Οκτωβρίου.

Στην πιο... ελεύθερη και με πιο αδύναμες άμυνες D-League ο Wiltjer είχε πέρυσι 20.5 πόντους, 6.4 ριμπάουντ και 1.7 ασίστ ανά 35.9 λεπτά συμμετοχής σε 22 αγώνες. Έπαιρνε πάντως πολλά σουτ για να φτάσει σε αυτούς τους αριθμούς, καθώς οι Rio Grande Valley Vipers στηρίχθηκαν πολλές φορές σε αυτόν, στον Isaiah Taylor και τον Darius Morris. O Καναδός είχε 7.1 εύστοχα σουτ ανά 17 προσπάθειες σε κάθε παιχνίδι, με 3.7 εύστοχα τρίποντα ανά 9.8 προσπάθειες από την περιφέρεια. Με απλά λόγια, εκτελούσε κατά ριπάς, αλλά το ποσοστό του (37.7%) δεν πλησίαζε εκείνο των κολεγιακών του χρόνων (43.7% την τελευταία του σεζόν).

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ STRETCH-FOUR ΚΑΙ Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Αυτό είναι το βιογραφικό του. Δεν έχει παίξει ακόμη "κανονικό" μπάσκετ, δεν έχει ζήσει σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον που θα τον βοηθήσει να νιώσει σιγουριά και ασφάλεια. Ουσιαστικά το πρώτο του κανονικό συμβόλαιο είναι αυτό που υπέγραψε στον Ολυμπιακό. Είναι ο ορισμός του stretch-four, είναι δηλαδή τεσσάρι που ανοίγει το γήπεδο και σουτάρει από το τρίποντο, είναι σαφέστατα καλύτερος εκτελεστής από τον Τιλί, χειρότερος αμυντικός και πολύ πιο "άγουρος" από τον άτυχο Γάλλο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι αρκετά μονοδιάστατος (τον έχουν συγκίνει με τον Matt Bonner στο παρελθόν, με έναν παίκτη δηλαδή που έκανε σπουδαία καριέρα χάρη στο τρίποντό του) όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς στο Λιμάνι έψαχναν παίκτη που θα συμπληρώσει τη front-line, όχι αστέρα που θα έρθει για να διαταράξει ισορροπίες, χημεία και... ψυχολογίες.

Ο Σφαιρόπουλος και οι συνεργάτες του έχουν συγκεκριμένα κριτήρια για τους ξένους που επιλέγουν. Θέλουν να είναι ομαδικοί χαρακτήρες, να ακούνε, να έχουν τη διάθεση να βελτιωθούν, να μην ενδιαφέρονται για τα λεπτά συμμετοχής τους, να παλεύουν για τις ευκαιρίες τους και ουσιαστικά να έρχονται στην Ελλάδα με ανταγωνιστικό πνεύμα. Ο Hollis Thompson έχει ένα τέτοιο "πακέτο", όπως σας είχαμε εξηγήσει από τις 10 Αυγούστου. Ο Brian Roberts το ίδιο. O Κιμ Τιλί επίσης. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση οι Πειραιώτες να αλλάξουν φιλοσοφία και στόχευση σε αυτή την περίπτωση.

Με τον Δημήτρη Αγραβάνη σε σταθερά ανοδική πορεία, με τον Ιωάννη Παπαπέτρου να κάνει βήματα προς τα εμπρός, με τον Γιώργο Πρίντεζη σε top κατάσταση, o Σφαιρόπουλος δεν μπορούσε να επενδύσει στον... Josh Smith, για παράδειγμα. Έπρεπε να βρει ένα συμπλήρωμα στο παζλ, έναν παίκτη που θα παλέψει για τα λεπτά του και θα έχει ένα στοιχείο στον υπερθετικό βαθμό ώστε να το προσθέσει στο δεδομένα βαθύ roster της ομάδας. Ο Καναδός έχει το τρίποντο και αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο στο παιχνίδι του.

ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΕ ΜΙΛΟΥ-ΜΑΚΛΙΝ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΤΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ

Οι Πειραιώτες αποφάσισαν να στηρίξουν την καλοκαιρινή τους απόφαση, όταν αντικατέστησαν το "σκιάχτρο" Khem Birch με τον πιο "δαντελένιο" Jamel McLean. Ξέρουν ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αδυναμία στη ρακέτα, η άμυνα πάνω από τη στεφάνη, όμως είναι αποφασισμένοι να ζήσουν και να πεθάνουν με τον τρομερά φορμαρισμένο Νίκολα Μιλουτίνοφ και να δώσουν ευκαιρίες στον έμπειρο Αμερικανό. Προτίμησαν λοιπόν να βάλουν στο δυναμικό της ομάδας έναν ακόμη σουτέρ δίπλα στους Στρέλνιεκς - Τόμπσον, την ώρα που από μακριά μπορούν να εκτελέσουν σχεδόν όλοι. Και ο Σπανούλης και ο Roberts και ο Μάντζαρης και ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου και ο Αγραβάνης και ο Πρίντεζης. Στην εξίσωση μπαίνει και ο Wiltjer, ο οποίος πιστεύουμε πως θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής και προς το παρόν θα παίζει κυρίως στα ματς της Stoiximan.gr Basket League.

Δεν είμαστε σίγουροι για τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει ο Σφαιρόπουλος να εκμεταλλευθεί τον Wiltjer. Καλός σκόρερ, αυτό είναι δεδομένο και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά κάτω του μετρίου αμυντικός. Έχει μέγεθος για τη θέση του πάουερ φόργουορντ, δεν έχει όμως πολύ δυνατό κορμί. Average αθλητής, γνωρίζει ότι τα προσόντα του δεν είναι θεαματικά και το θετικό είναι πως σπάνια θα προσπαθήσει να κάνει κάτι εξεζητημένο. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να τον βοηθήσει να "επιβιώσει" στα μέρη μας, σε αντίθεση με το ΝΒΑ στο οποίο ήταν σχεδόν αδύνατο να τον κρατήσει στην αγκαλιά του.

ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

Η κίνηση του Ολυμπιακού είναι γεγονός πως εξέπληξε αρκετό κόσμο, έχει όμως λογική. Ο Σφαιρόπουλος έδειξε πως θα στηρίξει τους Αγραβάνη - Παπαπέτρου και γι' αυτό βάζει δίπλα τους έναν εξαιρετικό σουτέρ που θα τους "σπρώξει" ως ανταγωνιστής στις προπονήσεις. Κι αν ο Wiltjer γίνεται μέρα με τη μέρα καλύτερος, αν προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό στυλ και καταλάβει ότι εδώ βρίσκεται το μέλλον του στο άθλημα, τότε θα γίνει καλύτερος και θα βοηθήσει τη νέα του ομάδα να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου. Χωρίς να ξεχωρίσει, χωρίς να γίνει αναντικατάστατος, χωρίς να παίρνει τα 9.8 τρίποντα που έπαιρνε στη D-League, αλλά με σκληρή δουλειά, με πλάνο και συνέπεια.

Αν τα καταφέρει, τότε θα είναι όλοι ευχαριστημένοι, όπως είναι και τώρα. Και ο Σφαιρόπουλος που πήρε παίκτη για να έχει ακόμη περισσότερες επιλογές στη διάθεσή του και οι Έλληνες που θα συνεχίσουν να είναι μπροστά του στο rotation (αλλά θα πρέπει να παλέψουν πιο σκληρά από ποτέ για να παραμείνουν εκεί) και ο κόσμος που θα δει ένα νέο πρόσωπο στο παρκέ του ΣΕΦ.