BBG: Προσχεδιασμένο το «διαζύγιο» - ΟΤσίπρας διανύει τους τελευταίους μήνες στην καρέκλα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ UPD 17:19 18/01/19, 17:07

Για τις παρασκηνιακές «συναλλαγές» και τα όσα έχουν συμφωνηθεί μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου ενόψει της ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών στη Βουλή κάνει λόγο άρθρο γνώμης το Bloomberg την Παρασκευή.

Σύμφωνα με τον Λεονίντ Μπερσίντσκι, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο και φαίνεται πιθανό ότι θα εξασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία για την κύρωση της Συμφωνίας με την γειτονική ΠΓΔΜ. Τώρα μπορεί να κάνει μια ανασκόπηση στην κληρονομιά που θα αφήσει, καθώς απ' ό,τι φαίνεται διανύει τους τελευταίους μήνες του στην πρωθυπουργική καρέκλα.

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν αποτελεί έκπληξη. Ο Τσίπρας ήταν σίγουρος ότι θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης πριν καν ξεκινήσει η ψηφοφορία και ακόμη και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, η παραίτηση του οποίου πυροδότησε την κυβερνητική κρίση, εμφανίστηκε βέβαιος ότι ο πρωθυπουργός θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι τις επόμενες εκλογές. Αυτό υποδηλώνει ότι κατά πάσα πιθανότητα η «κρίση» που ξέσπασε για τη συμφωνία των Πρεσπών ήταν προσχεδιασμένη από τον Τσίπρα και τον Καμμένο.

Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται σίγουρος ότι θα παραμείνει στην εξουσία έως τον Σεπτέμβριο ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης μειοψηφίας, ή ότι τουλάχιστον θα έχει αρκετό χρόνο για να περάσει ορισμένα ακόμη μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του κατώτατου μισθού και άλλων κινήσεων για τη χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας. Ο Καμμένος από την πλευρά του χρειάζεται να διατηρήσει την αξιοπιστία του στους εθνικόφρονες ψηφοφόρους που είναι αντίθετοι στη συμφωνία των Πρεσπών διότι πιστεύουν ότι η βόρεια Ελλάδα είναι η μόνη που έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία.

Ως προς τη Συμφωνία η οποία θα τεθεί σύντομα προς ψηφοφορία ενώπιον του κοινοβουλίου ο Τσίπρας μετράει και πάλι ψήφους και στοχεύει στην επικύρωσή της: Και πάλι αναμένει ότι θα λάβει 151 «υπέρ», όπως έγινε και με τη ψήφο εμπιστοσύνης, παρότι δεν αποκλείονται οι εκπλήξεις. Το γεγονός ότι ο 44χρονος Τσίπρας είναι ικανός για τέτοιες πολιτικές ακροβασίες αποτελεί απόδειξη της ικανότητας που έχει αποκτήσει τα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία. Έχει επιβιώσει από μία καλπάζουσα οικονομική κρίση, πρόωρες εκλογές, ψηφοφορίες για παροχή εμπιστοσύνης και εσωκομματικές διαμάχες. Παρότι δεν είναι πλέον ο αριστερός ριζοσπάστης που πήρε την εξουσία με την υπόσχεση να βάλει τέλος στη λιτότητα και να ελευθερώσει την Ελλάδα από την δικτατορία των πιστωτών της, παραμένει ένας πολιτικός που αρέσκεται στο να αναλαμβάνει ρίσκα. Ακόμη κι αν χάσει τις επόμενες εκλογές, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η πορεία του ήταν αξιοσημείωτη.

Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, η συμφωνία των Πρεσπών που υπογράφηκε τον περασμένο Ιούνιο, είναι μία από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες της θητείας του. Υπήρχαν μάλιστα ορισμένοι που πρότειναν να λάβει το Νόμπελ Ειρήνης από κοινού με τον Σκοπιανό ομόλογό του Ζόραν Ζάεφ. Η συμφωνία επιλύει μία από τις πιο δύσκολες διαμάχες που ήταν ανοιχτές από τους βαλκανικούς πολέμους και καθιστά εφικτή την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καθώς σημειώνεται πρόοδος προς αυτόν τον στόχο, η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να εξελιχθεί σε έναν σημαντικό περιφερειακό κόμβο, πλαισιωμένη από κράτη με ασθενέστερες οικονομίες και θεσμούς όπου θα μπορεί να ασκήσει επιρροή. Επιπροσθέτως, ως μία χριστιανική ορθόδοξη χώρα που μοιράζεται τις ευρωπαϊκές αξίες, η Ελλάδα αποτελεί ένα αντίβαρο στη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια. Η χώρα θα μπορούσε να κερδίσει μια πιο σημαντική θέση εντός της ΕΕ και πιθανόν να μπορέσει να ανακτήσει μέρος της κυριαρχίας που της αφαιρέθηκε από τους πιστωτές της όταν η χώρα απειλήθηκε με κατάρρευση.

Το να βάλει τα θεμέλια για αυτή την επιτυχία παρά τις έντονες αντιδράσεις που υπάρχουν θα μπορούσε να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Τσίπρα. Επίσης θα ήθελε να τον θυμούνται ως τον ηγέτη που απέτρεψε την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας. Αυτό ωστόσο είναι αρκετά προβληματικό.

Η εμπρηστική ρητορική που υιοθέτησε ο Τσίπρας στην αρχή της θητείας του, οι απαιτήσεις του για ελάφρυνση χρέους και ο διορισμός του «ασυμβίβαστου» Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργού Οικονομικών ανησύχησε σε τέτοιο βαθμό τους άλλους ηγέτες της ΕΕ που κράτησαν μία ενιαία και άκρως σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα, αρνούμενοι να παράσχουν ελάφρυνση χρέους ακόμη και όταν κορυφαίοι οικονομολόγοι και το ΔΝΤ απηύθυναν έκκληση προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Τσίπρας επιδείνωσε την κατάσταση προχωρώντας σε ένα άσκοπο δημοψήφισμα το 2015 και επιμένοντας ότι οι Έλληνες μπορούσαν να αρνηθούν την ανάγκη να υπάρξει δημοσιονομική κοινή λογική. Η διάσωση συνολικού ύψους 288 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί ποτέ στην ιστορία, ενδέχεται να μην είχε συνοδευτεί από μία de facto εξωτερική διαχείριση αν δεν είχαν γίνει τα διαπραγματευτικά σφάλματα του Τσίπρα και αν δεν είχε επιδείξει απροθυμία να συνεργαστεί εποικοδομητικά με τους πιστωτές.

Η Ελλάδα έχει βγει από το τελευταίο πρόγραμμα οικονομικής στήριξης όμως δεν έχει ξεπεράσει τα προβλήματα. Η ανεργία παραμένει κοντά στο 19%, το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ, παρότι ο Τσίπρας ξεκίνησε την θητεία του με την ανεργία στο 26%. Η οικονομική ανάπτυξη που βρίσκεται κοντά στο 2% δεν επαρκεί ώστε η οικονομία να επιστρέψει στα προ-κρίσης επίπεδα στο προσεχές μέλλον. Οι Έλληνες κατέχουν την τρίτη θέση των πιο δυστυχισμένων πολιτών στην ΕΕ, μετά τους Βούλγαρους και του Κροάτες και εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους μέσω διαρκών διαμαρτυριών.

Με άλλα λόγια οι Έλληνες δεν θα θυμούνται τη θητεία του Τσίπρα ως μία περίοδο αναβίωσης. Και οι αριστεροί, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη θα τον θυμούνται ως προδότη, ο οποίος αντί να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις που του χάρισαν την αρχική του νίκη, αγκάλιασε τις πολιτικές λιτότητας και υπονόμευσε τις προοπτικές των αριστερών κομμάτων παντού, κάνοντάς τα να φαίνονται ότι στερούνται σοβαρότητας και ότι αδυνατούν να εφαρμόσουν τα πιστεύω τους. Αυτή η αντίληψη πλήττει τις πιθανότητες επανεκλογής του και επίσης αποδυναμώνει τον ισχυρισμό ότι ήταν ένας αποφασιστικός ηγέτης που έβγαλε την Ελλάδα από το κώμα.

Η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας θα περάσει στα χέρια των πιο καταρτισμένων σε θέματα οικονομίας και πιο ικανών διαδόχων του Τσίπρα, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν τις ίδιες μεθόδους με αυτές των κεντρώων κυβερνήσεων σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Αλλά το πολιτικό ταλέντο του Έλληνα πρωθυπουργού, το οποίο έχει δοκιμαστεί πολύ περισσότερο απ’ ότι των περισσότερων σύγχρονων δυτικών ηγετών, θα μπορούσε να τον καταστήσει μία ιστορική προσωπικότητα. Η ψηφοφορία για τη Συμφωνία των Πρεσπών θα κρίνει για το αν αυτό θα συμβεί.